تیزهوشی کودکان

آموزش کودکان تیزهوش کودکان تیزهوش چه خصوصیاتی دارند کودکان تیزهوش مقاله مشکلات کودکان تیزهوش فرق تیزهوش و باهوش کودکان باهوش طبقه بندی کودکان کم توان ذهنی

تیزهوشی کودکان با تمرین انجام پذیر است با زور خیر همگی در سایت السن.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

دانستنی های هوش کودکان

والدینی که بچه‌هایشان را در دوران دبستان مدام در کلاس‌های فوق برنامه ثبت نام می‌کنند، به دنبال این هستند که فرزندشان در امتحان ورودی به مدارس خوب قبول شود. اما این کار ممکن است جوانب منفی داشته باشد. به دلیل این که بچه‌ها در این دوره از زندگیشان نیاز به استراحت دارند و باید به آنها فرصت داده شود تا بازی کنند و از طریق بازی‌های آموزشی خود را بهبود بخشند. همچنین، این فشار برای قبولی در مدارس خوب ممکن است باعث کاهش اعتماد به نفس و ناامیدی در بچه‌ها شود، اگر این اتفاق بیفتد کودک ممکن است به دلیل ناکامی های مکرر به تحصیلات علاقه مند نشود.

همچنین، بسیاری از والدین با دیدن کوچک‌ترین استعداد کودکشان فکر می‌کنند که او نابغه است. اما این تصورات ممکن است به دلیل فراموشی از اینکه بچه‌ها در دوره کودکی به علت محدودیت های عمری و تجربیات محدود خود، از قابلیت هایشان کاملا بی‌خبر باشند. همچنین، استعداد کودکان ممکن است در زمینه های مختلفی باشد و باید زمینه های مناسب برای توسعه آنها ایجاد شود.

بنابراین، تصمیم‌گیری در مورد ثبت نام کودک در کلاس‌های فوق برنامه باید با دقت و در نظر گرفتن تمام جوانب مثبت و منفی آن صورت گیرد و از قضاوت نادرست درباره استعداد کودکان باید پرهیز کرد.

توانایی های هوشی کودک

احتمالا بهتر است در ابتدا شاخص‌های رشدی که با هوش و تکامل ارتباط دارند را شناسایی کنیم. براساس توضیحات دکتر حکیم شوشتری، این شاخص‌ها شامل دو دسته حرکتی و کلامی هستند. شاخص حرکتی شامل نشستن، چهار دست و پا رفتن، ایستادن و راه رفتن است. شاخص کلامی نیز به میزانی مهم‌تر از حرکتی است و ارتباط بیشتری با هوش دارد. به عنوان مثال، کودک حداقل تا یک سالگی باید بتواند چند کلمه بگوید و تا یک و نیم سالگی جمله‌های دو کلمه‌ای ساده مانند “آب بده” و “بابا آمد” بسازد. به عبارت دیگر، هر چه کودک این توانمندی‌ها را سریع‌تر به دست آورد، نشان می‌دهد که رشد هوشی او بیشتر و سریع‌تر است.

به طور مثال، برای مقایسه ایجاد مفهوم ریاضی و حفظ اعداد، ممکن است بچه‌ها در این سنین بتوانند تا ۲۰ بشمارند، اما نمی‌توانند مفهومی از آن درک کنند و مانند شعر خواندن فقط آن اعداد را حفظ کرده‌اند. اگر از آنها بپرسید که تفاوت سه با چهار چیست، احتمالا نمی‌دانند. با این حال، اگر از کودک خردسالی بپرسید که یکی کمتر از سه چقدر است و او بتواند پاسخ دهد یا با انگشت‌هایش نشان دهد، این نشان‌دهنده درک مفهوم ریاضی بالاتر و رشد هوشی بهتری است.

نقش پدر و مادر هوش کودکان

همانطور که می دانید، وظیفه هر پدر و مادری این است که برای کودکانشان، به خصوص کودکان زیر پنج سال، محیطی غنی و آرام فراهم کنند که در آن محرک هایی برای تحریک حس کنجکاوی و جستجوگری کودک وجود داشته باشد. باید توجه عاطفی کافی به کودک داشت و گاهی وارد بازی او شد تا کمک کند سهم محیط در رشد هوشی او بیشتر شود. اما باید توجه داشت که بخشی از هوش وراثتی است و در مورد آن کاری نمی توان انجام داد. والدین می توانند فقط با تامین محیط مناسب برای رشد هوش، تاثیرگذار باشند.

البته، والدینی که حمایت افراطی از کودک انجام می دهند، امکان آموزش از طریق آزمون و خطا را از کودک خود می گیرند. چنین رفتاری علاوه بر این که کودکان را وابسته بار می آورد، این نگرش را در آنان ایجاد می کند که اشتباه کردن ترسناک است.

علاوه بر این، کودکانی که در مراکز نگهداری از کودکان زندگی می کنند و اغلب از وجود مراقبان ثابت که با آنان تعامل داشته باشند، بی بهره هستند و رشد هوشی کمتری دارند. این کودکان معمولا در امور تحصیلی پیشرفت کمتری در مقایسه با همسالان خود دارند. لذا والدین باید اگر امکانشان هست، از این مراکز استفاده نکنند و به جای آن سعی کنند که به صورت مستقیم از کودک خود مراقبت کنند و محیطی مناسب برای رشد هوش و رشد فردی کودک فراهم کنند.

هوش با حافظه فرق دارد

دکتر شوشتری تأکید می‌کند که بسیاری از والدین، به اشتباه فکر می‌کنند که هوش با حافظه یکی است و فرزندانشان به دلیل حفظ خوب خود، هوش بالایی دارند. در حقیقت، این دو مفهوم متفاوت هستند و فرزندانی که حافظه خوبی دارند، ممکن است در حد معمولی هوشی باشند. او توضیح می‌دهد که منحنی هوش شبیه به یک زنگوله است و اکثر افراد در حد وسط این منحنی قرار می‌گیرند و تنها افرادی که در سطح هوشی بیشتری هستند، جزو نخبگان و یا نوابغ محسوب می‌شوند.

مدرسه تیزهوشان بلی یا خیر

با توجه به گفته‌های دکتر شوشتری، آموزش‌هایی که در مدارس به کودکان داده می‌شود، بهبود حافظه و دانسته‌های کودکان را افزایش می‌دهد، اما نقش چندانی در پرورش نبوغ و خلاقیت آنها ندارد. به علاوه، او معتقد است که مدارسی که به کودکان فرصت حل مسئله از راه‌های جدید می‌دهند، در پرورش قوای فکری آنها سهیم هستند. به عنوان مثال، دادن فرصت دو هفته‌ای برای حل یک تمرین ریاضی و یافتن راه‌حل‌های جدید و متنوع برای آن، خیلی بهتر از آن است که مدام کلاس‌های فوق برنامه برگزار و از دانش‌آموزان خواسته شود تا با تمرین بیشتر، آنچه در کتاب است، حفظ کنند.

وی به این نتیجه می‌رسد که اگر آموزش‌های کلیشه‌ای و با استانداردی اجباری به بچه‌ها داده شود، حتی مدارسی که به کودکان فرصت حل مسئله از راه‌های جدید می‌دهند، نقشی در پرورش هوش آنها نخواهند داشت. بلکه، این سیستم‌ها بچه‌ها را به جای خلاق کردن، به این راه هدایت می‌کنند که چه کنند تا نمره بالاتری بگیرند یا حتما در کنکور قبول شوند. بنابراین، آموزش‌های نوآورانه و بدون محدودیت، بهترین راه برای پرورش نخبگان و نوابغ هستند.