تزیین لباس عروس

تزیین لباس عروس با نگین مروارید بسیار زیبا برای نوعروسان و دختربچه ها در سایت السن.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

گفته می شود ملکه ویکتوریا رنگ سفید را به عنوان نماد پاکی و نشانه حس پاک و صمیمی مشخص نمود و پس از آن رنگ سفید به عنوان رنگ عالی و مناسب برای عروسی معین شد و ادامه یافت. ازدواج با رنگ لباس عروس سفید به معنی انتخاب درست و صحیح می باشد. اکنون لباس عروس سفید یک لباس کلاسیک به حساب می آید.

پوشیدن لباس عروس از دوران ملکه ویکتوریا مرسوم شد. قبل از آن مردم در هر کشوری بنابر موقعیت اجتماعی خود رنگ لباس عروس را انتخاب می کردند. پس از ان در قرون وسطی که ازدواج بسیار اهمیت داشت و در برخی موارد ازدواج بین دو نفر، دو خانواده، دو تجارت و حتی دو کشور را با هم متحد می ساخت به همین دلیل لباس عروس باید به گونه ای انتخاب می شد که به بهترین شکل معرف او و خانواده اش باشد.

ازدواج های سیاسی رواج زیادی داشت و لازم بود عروس عالی و زیبا به نظر برسد و با نشان دادن ثروت و توانگری کشور خود بر کشور داماد تاثیر گذارد. همچنین جواهرات عروس بسیار مورد توجه قرار داشت.خانواده های سلطنتی از پارچه های گران قیمتی مثل ابریشم، مخمل، حریر یا پارچه هایی از نخ طلا یا نقره برای لباس عروس استفاده می کردند.

رنگ های استفاده شده برای لباس عروس هم معمولا گرانبها و با شکوه بودند و و فقط افراد ثروتمند می توانستند از رنگ های اشرافی مثل، قرمز، ارغوانی و مشکی استفاده کنند. همچنین لباس های عروس سلطنتی با جواهرات قیمتی مثل الماس، یاقوت زمرد و مروارید تهیه می شدند که عروس با لباس و جواهرات خود در نور آفتاب می درخشید.

با ظهور فروشگاه ها و مغازه های بزرگ در دهه ۱۸۹۰ هر زنی می توانست رویای خود برای ازدواج تحقق ببخش دو در سال ۱۸۹۰ در یک ژورنال بانوان نوشته شد که: “از سال های بسیار قدیم که نمی توان آغاز آن را به خاطر آورد، لباس عروسی خانم ها سفید بوده است.”

در ایران باستان، رنگ لباس عروس برای مراسم عروسی و مراسم‌های خاص دیگر می‌توانست متفاوت باشد. در برخی منابع، ذکر شده است که در برخی اقوام و فرهنگ‌های ایران باستان، برای عروسان از لباس‌های قرمز، زرد، سبز و حتی سیاه استفاده می‌شده است.

در فرهنگ ایران باستان، رنگ‌ها و نمادهای مختلف معانی و ارزش‌های خاصی داشتند. به طور کلی، رنگ قرمز به عنوان نماد عشق و شادی شناخته می‌شد و ممکن است در برخی مراسم عروسی از این رنگ استفاده شده باشد.همچنین، رنگ سبز نماد طبیعت و خوشبختی بود و ممکن است در مراسم عروسی نیز به کار برده شده باشد.

لباس عروس را اقوام گذشته معمولا شاد و روشن انتخاب می کردند و رنگ سفید به ندرت استفاده می شد از زمان قاجار به تدریج تاثیرات فرهنگی از کشور های غرب، لباس عروس سفید رواج یافت. البته در حال حاضر نیز برخی اقوام ایرانی از لباس های محلی بهره می برند.

در گذشته از رنگ آبی برای لباس عروس استفاده می کردند به دلیل اینکه رنگ آبی را نماد پاکدامنی می دانستند. ازدواج با لباس عروس به رنگ خاکستری به معنی این است که شما به راه دوری خواهید رفت. رنگ لباس عروس سیاه به معنی این است که می خواهید باز گردید.

لباس عروس در رنگ قرمز به معنی این است که آرزوی مرگ دارید. لباس عروس به رنگ آبی به معنی این است که خالص پا برجا و راستگو خواهید بود. ازدواج با لباس عروس به رنگ سبز را به معنی خجالت از دیده شدن در کنار داماد می دانستند. لباس عروس به رنگ صدفی به معنی این است که همواره در تلاش برای رسیدن به زندگی خوب و بهتر هستید.

لباس عروس در رنگ زرد به معنی این است که از شریک خود ناراضی هستید. لباس عروس به رنگ صورتی به معنی این است که با تمام عشق غرق همسرتان شده اید. لباس عروس در رنگ قهوه ای به معنی علاقه مندی عروس به طبیعت می باشد.

همانطور که مرسوم می باشد داماد باید کت شلوار بپوشد اما برعکس عروس، لباس او نمادی خاص ندارد و ر رنگ می تواند برای کت و شلوار خود انتخاب کند.در تمام دوره ها، عروس ها سعی می کنند تا به شکلی لباس بپوشند که مناسب موقعیت اجتماعی آنها باشد و همیشه تا حد امکان متناسب با مد باشد و برای تهیه آن از زیباترین، بهترین و گرانبهاترین موادی که توانایی فراهم کردن آن را دارند، استفاده بشود.

میزان و کیفیت موادی که درتهیه لباس عروس به کار می رود، انعکاس ثروت و موقعیت اجتماعی عروس است. مدها و مدل های لباس در دوره ادوارد هفتم، روز به روزتجملی تری و پرخرج تر می شد، تا با آغاز فاجعه جنگ جهانی اول، این روند متوقف شد و سبک لباس ها ساده تر شد.

همچنین با انعکاس تغییر نقش زنان در جامعه، دامن لباس ها کوتاه تر شد. کوکو شانلنیروی قدرتمندی در تغییر فشن زنان بود و نخستین کسی بود که در دهه ۱۹۲۰، رسما لباس عروسی کوتاه را معرفی کرد. این لباس، پیراهن سفیدی تا زانو بود با یک دنباله بلند. این رنگ سفید سیمانی به عنوان رنگ جهانی و همگانی لباس عروس مورد توجه قرار گرفت.

در زمان جنگ جهانی دوم بسیاری از عروس ها احساس کردند که ازدواج در لباس سفیدی مجلل، شایسته نیست، بنابراین لباس های ساده ای را برای مراسم عروسی خود انتخاب می کردند. در زمان جنگ جهانی دوم زنان وظیفه خود دیدند تا مراسم ازدواج سنتی را ترک کنند، اگرچه اکثر عروس ها ممکن بود تنها چند هفته یا حتی چند روز، پس از مراسم نامزدی خود عروسی کنند.

در نتیجه آنها زمان کافی برای یافتن لباس عروس مناسب نداشتند، بنابراین باید بهترین لباس خود را برای این کار انتخاب می کردند. اگر عروسی می خواست که حتما لباس عروس سفید داشته باشد، می توانست آن را برای مراسم، قرض بگیرد یا اجاره کند. اگر عروس و داماد هر دو در جنگ شرکت داشتند، در اونیفورم های نظامی خود ازدواج می کردند.

پس از جنگ جهانی، یک دوره پر رونق و مرفه آغاز شد و این موضوع در لباس های عروسی هم منعکس شد. لباس های بلند سفید عروسی رسمی، مجددا رایج شد و به مد بازگشت. رنگ مایه های سفید مانند کرم، زرد بسیار کم رنگ و عاجی رنگ، همگی به عنوان رنگ لباس عروس قابل قبول بود؛ در حالی که رنگ های روشنی از قبیل آبی، سبز یا صورتی کمتر استفاده می شد؛ ازدواج در لباس سیاه رنگ، نشانه بدبختی و بخت بد محسوب می شد.

در فرهنگ های مختلف، لباس های سنتی هنوز جایگاه خود را در مراسم عروسی حفظ کرده اند. در ایران خودمان کردها، لرها، ترک ها و ترکمن ها لباس های محلی خود را در مراسم عروسی دارند که اگرچه جوانترها از آنها استقبال چندانی نمی کنند، اما هنوز خیلی ها دوست دارند برای چند دقیقه در مراسم شان این لباس های رنگی و پر زرق و برق را بپوشند و عکس یادگاری بگیرند.